Een mooi praktijkvoorbeeld van leefplezier mogelijk maken, ingezonden door Ilona de Ridder van zorgorganisatie ActiVite:
“Bij ons op de Ommedijk woont een echtpaar samen. Mevrouw is hier eerder komen wonen dan haar man, zij woont op de afdeling van kleinschalig wonen en is dementerend. Meneer woont op de somatische afdeling, zit in een rolstoel en heeft Parkinson. Zij hebben samen twee kinderen die nauw betrokken zijn bij de zorg en regelmatig bij hun ouders langsgaan. We brengen meneer regelmatig naar zijn vrouw op kleinschalig wonen. Ze gaan allebei hard achteruit, lichamelijk en geestelijk.
Tijdens de zorg vertelde meneer dat hij zo graag nog één keer samen met zijn vrouw wakker zou willen worden. We zijn toen in gesprek gegaan met elkaar, met andere disciplines en met de kinderen, omdat we aan deze wens graag gehoor wilden geven. Na goedkeuring is er een datum gepland om de wens van meneer mogelijk te maken. We hebben hierbij rekening gehouden met vertrouwde medewerkers voor de avond en de nacht, zowel van kleinschalig wonen en somatiek, en hebben de afgesproken datum doorgegeven aan de kinderen en aan meneer.
Op de dag zelf was meneer zenuwachtig. Hij vond het allemaal erg spannend vertelde hij, maar keek er erg naar uit. ’s Avonds heeft meneer meerdere malen gevraagd of hij er goed uitziet voor zijn vrouw en of zijn haar wel goed zit. Hij had een roos voor zijn vrouw gekocht, om aan haar te geven. Hij vertelde dat hij zich weer net zo voelde als 51 jaar geleden, toen ze voor het eerst met elkaar gingen slapen!
’s Nachts heeft het echtpaar controle gekregen van de verzorging somatiek en kleinschalig wonen, op deze momenten lagen zij heerlijk hand in hand te slapen. Meneer heeft een paar keer gebeld omdat hij zorgen maakte om zijn vrouw, maar zij lag dan te brabbelen in haar slaap, en na geruststelling ging meneer weer rustig slapen. De nacht is goed verlopen, ze hebben heerlijk uit kunnen slapen en kregen in de ochtend een lekker ontbijtje aangeboden.
Meneer zei ‘Ik zou dit wel elke week willen, maar weet dat dit niet kan’. Hij beseft zich goed dat er veel bij komt kijken. Hij vertelde dat hij heel dankbaar was en dat hij het heel goed vindt dat er geluisterd wordt naar de wensen van de bewoners. En dat er ook daadwerkelijk wat mee gedaan wordt.
Wij hebben als dank van de kinderen een mooie bos bloemen gekregen en een doos chocolade. Voor mij was deze ervaring onbetaalbaar, hoe gelukkig meneer was is met geen woorden te omschrijven.
Na deze keer hebben wij het slapen nog een keer mogelijk gemaakt, met Kerstavond. Meneer en mevrouw hebben toen een heerlijk kerstontbijt gehad.”