Honours Class: oplossingen bedenken samen met de doelgroep

Honours Class: oplossingen bedenken samen met de doelgroep

Op maandag 12 april 2021 is de tweede editie van de Honours Class Innovating Health and Well-being COVID-19 van start gegaan, georganiseerd door Leyden Academy in samenwerking met Universiteit Leiden, PLNT Leiden en het LUMC. Dit jaar nemen er dertig zeer gemotiveerde masterstudenten deel aan deze interdisciplinaire cursus. Gedurende een intensieve periode van negen weken leren de studenten over innovaties op het gebied van gezondheid en welbevinden en gaan ze aan de slag met een maatschappelijke uitdaging. Al deze ‘challenges’ hebben ook dit jaar te maken met de coronacrisis. Denk bijvoorbeeld aan vraagstukken rond het delen van medische gegevens, het bereiken van anderstaligen met inclusievere communicatie, en het bevorderen van collegiaal contact tussen thuiswerkers.

In gesprek met betrokkenen en experts
Door middel van design thinking-technieken proberen de studenten in groepjes een passende oplossing te bedenken voor de challenge die zij hebben gekozen. Een belangrijk onderdeel van dit proces is het spreken met de mensen op wie het vraagstuk betrekking heeft (‘beneficiaries’) en personen die hierbij betrokken zijn (stakeholders en experts). Onmisbaar om beter zicht te krijgen op het probleem en wat dit voor de direct betrokkenen betekent. Het college van donderdagavond 29 april stond daarom in het teken van het ontmoeten van deze betrokkenen en in break-out rooms nader met hen van gedachten wisselen. Ter voorbereiding kregen de studenten een inspirerende gastlezing van onderzoeker Janneke Groothuijse (LUMC, afdeling Public Health en Eerstelijnsgeneeskunde) over participatory approaches.

De Honours Class Innovating Health and Well-being COVID-19 eindigt op donderdag 17 juni 2021, wanneer de studenten de oplossingen voor hun challenges pitchen.

In geval van vragen kunt u contact opnemen met Miriam Verhage.

Eén jaar (Wij &) corona: elke dag een verhaal

Eén jaar (Wij &) corona: elke dag een verhaal

Op 23 maart 2020 kondigde premier Rutte de ‘intelligente lockdown’ af en viel ons publieke leven grotendeels stil. Al snel werd duidelijk dat ouderen relatief hard werden getroffen door het coronavirus én door de strikte maatregelen om verspreiding te beperken. Om de stem van ouderen in het publieke debat zichtbaarder te maken, startten Leyden Academy en stichting GetOud het verhalenplatform Wij & corona. Op 31 maart 2020 lanceerden we de website, met daarop de eerste persoonlijke ervaringen van Nederlandse senioren in crisistijd.

Eén verhaal per dag
Vandaag zijn we precies een jaar verder en inmiddels hebben 343 ouderen, hun familieleden en zorgmedewerkers hun verhalen aan ons toevertrouwd. Zo’n dertig mensen hebben we in de loop van het jaar meerdere keren geïnterviewd, waarmee we gemiddeld elke dag een nieuw verhaal hebben gepubliceerd. In een jaar tijd is de website bezocht door ruim 40.000 unieke bezoekers, die samen meer dan 100.000 pagina’s hebben gelezen. Met dank alle senioren die hun eigen verhaal hebben ingezonden, aan alle interviewers in de teams van Leyden Academy en GetOud, en de plezierige samenwerking met onder meer HelpAge International, ILC Japan, Vraagelkaar, Radicale vernieuwing verpleeghuiszorg, Waardigheid en Trots, zorgorganisaties Topaz en Zorgcentra de Betuwe, Fatoş Ipek-Demir (OMAZ), UNO-UMCG, Netwerk 100 en sterreporter Bianca van der Linden-Snel.

Bèr (77) en Janna (82) een jaar later
Op deze eerste verjaardag van Wij & corona gaan we terug naar twee mensen die als een van de eersten met ons deelden hoe ze de coronacrisis beleefden: Bèr (77) uit Leusden en Janna (82) uit Den Haag. Zij werden in de afgelopen week allebei gevaccineerd en zien reikhalzend uit naar het einde van de crisis. Bèr en zijn vrouw gaan “gelijk de hort op” en hij kijkt ernaar uit om zijn vrijwilligerswerk in het verpleeghuis weer op te pakken. Janna is er nog niet gerust op: is ze nu echt beschermd tegen corona? En zou ze straks haar voucher nog kunnen verzilveren om naar Spanje te gaan? Lees hun verhalen hier. Volg Leyden Academy daarnaast op Twitter en Instagram, waar we de komende dagen enkele gouden ‘tegelwijsheden’ delen van geïnterviewden op het platform.

Bezoek Wij & corona voor de nieuwste verhalen, over vaccinaties, verdriet, verveling, verkiezingen en vrolijke vooruitzichten. Het platform is mede mogelijk gemaakt door Jo Visser fonds, Fonds Sluyterman van Loo, Stichting RCOAK en Fonds 1818.

Vervolgonderzoek: op zoek naar houvast in de tweede coronagolf

Vervolgonderzoek: op zoek naar houvast in de tweede coronagolf

Leiden, 25 maart 2021 – Hoe ervaren ouderen de coronacrisis? Aan het begin van de pandemie (maart-april 2020) hielden wij 59 diepte-interviews met senioren uit heel Nederland, om te horen hoe zij omgaan met de maatregelen en wat de impact van corona is op hun leven. In juni publiceerden we de uitkomsten van dit eerste onderzoek, waaruit bleek dat ouderen de crisis heel verschillend beleven, maar dat er wel patronen zijn te herkennen in de wijze waarop zij grip trachten te houden op de situatie. In oktober 2020, aan het begin van de tweede coronagolf, hebben we 15 deelnemers aan het eerste onderzoek opnieuw geïnterviewd. Waar sommige ouderen erin slaagden om een nieuwe balans te vinden tussen aanvaardbare risico’s nemen en betekenisvolle activiteiten hervatten, zonderden anderen zich juist verder af.

Langere duur
In het voorjaar zagen de onderzoekers dat veel ouderen zich vasthielden aan de gedachte dat de crisis van tijdelijke aard zou zijn. Zij wachtten tot zij hun oude leven weer zouden kunnen oppakken. De coronapandemie bleek echter van langere duur, en in ons onderzoek stellen we vast dat ouderen hier verschillend mee omgaan. Veel van de geïnterviewden leken een persoonlijke afweging te maken tussen hun veiligheid en hun sociale betrokkenheid en betekenisvolle activiteiten, waarbij velen kleine, voor hen acceptabele, risico’s namen om waarde en zin in het leven (terug) te vinden.

“De eerste drie maanden was het echt van: zo moet het en dit mocht niet en dat mocht niet en dan voel je je toch wel een beetje geremd. Ja, gevangen eigenlijk als het ware. Maar nu ben ik eraan gewend geraakt. Ik pas me helemaal aan en dat vind ik wel fijn. Waarschijnlijk is het gewoon het aanvaarden van het feit dat we nu gewoon in deze situatie leven.” (man, 94, weduwnaar)

Anderen ervaarden juist gevoelens van verdriet en somberheid door de langere duur van de crisis, in combinatie met de omslag naar het herfstweer.

“Maar als je nu natuurlijk na al die maanden weer teruggeworpen wordt, terug bij af bent, dan kijk je toch anders tegen de situatie aan. Het is toch wel iets waar je best wel down van kan worden hoor, dat gevoel. Het doet wel wat met me.” (vrouw, 92, weduwe)

Afnemende solidariteit
Een van de thema’s waarin de onderzoekers de grootste verandering zagen tussen de eerste en tweede coronagolf, is die van solidariteit. Voor sommige ouderen leidde het veranderende gedrag in de samenleving ertoe dat ze vaker thuis bleven en drukke plaatsen zoals supermarkten gingen mijden. Terwijl de samenleving als geheel in die periode langzaam leek terug te keren naar het ‘normale’ leven, zonderden sommige oudere deelnemers zich juist meer af. Vooral deze ouderen hadden graag strengere en eenduidigere maatregelen van de overheid gezien, zodat ook zij de dingen konden blijven doen die voor hen het belangrijkst zijn.

“Nou, in het begin zag je dat er saamhorigheid was. Dat zag je enorm. Maar nu, nee dat verdwijnt helemaal. Je krijgt een soort tweestrijd tussen mensen.” (man, 67, getrouwd)

Verloren jaar
De geïnterviewde ouderen gaven aan grote moeite te hebben met leeftijdsgebonden maatregelen, zoals het sluiten van verpleeghuizen tijdens de eerste coronagolf. Ook in het geval van een strengere lockdown zou een meerderheid van de ouderen aparte maatregelen voor verschillende leeftijdsgroepen ongewenst vinden. Zij gaven aan het belangrijk te vinden dat er een focus bleef op de samenleving als geheel.

“Ik vind dat je de maatregelen voor iedereen gelijk moet houden, want de gevoelens die er zijn, zijn voor de jongeren hetzelfde als voor ouderen. Als je nou naar je kinderen verlangt, of naar je kleinkinderen, of je nou 80 bent of 60 of 50 bent, het gevoel blijft hetzelfde.” (man, 94, weduwnaar)

Toch telt de gemiste tijd door corona voor veel ouderen zwaar, aldus onderzoeker dr. Jolanda Lindenberg: “Een van de dames in ons onderzoek, in de negentig, vertelde dat het voor haar extra verdrietig voelt omdat ze nog maar zo weinig tijd voor de boeg heeft. Ze gaf zichzelf nog een paar jaar en daarvan heeft ze er nu eentje verloren, zo voelde het voor haar en waarschijnlijk voor veel van haar generatiegenoten. Toch leken de meeste ouderen in ons onderzoek nog steeds hoop te houden op een betere tijd waarin ze hun leven weer konden oppakken. Hopelijk bieden de vaccinaties nu snel dat gehoopte perspectief.”

De uitkomsten van het vervolgonderzoek ‘Ouderen in de tweede coronagolf’ (oktober 2020) kunt u teruglezen in de publiekssamenvatting. Neem in geval van vragen contact op met Niels Bartels, manager communicatie.

Televisiedebuut op je 93e

Televisiedebuut op je 93e

De 93-jarige Dolly uit Voorburg bracht gisteren haar stem uit in de Tweede Kamerverkiezingen. Ze verwacht dat dit wel eens de laatste keer zou kunnen zijn dat zij kan stemmen en maakte er dan ook een feestje van: ze werd zelfs gevolgd door een cameraploeg van De Vooravond. “Wel gek hoor, om jezelf op tv terug te zien.”

Een leuke belevenis
Dolly deelde eerder haar ervaringen in coronatijd op ons verhalenplatform Wij & corona en zij is ook enkele keren geïnterviewd voor ons kwalitatief onderzoek naar hoe ouderen de coronacrisis beleven. De televisieopnames waren weer een heel nieuwe ervaring, vertelt zij vandaag op Wij & corona: “Ze wilden graag met een oudere naar de stembus. Nou, dat wilde ik wel doen. Wel gek hoor, om jezelf terug te zien. Ik vond dat ik zo’n lage stem heb. Het was een leuke belevenis.”

Op naar de zomer
Dolly heeft inmiddels haar twee vaccinaties gekregen en hoopt dat er snel weer wat meer mogelijk is: “Over twee weken gaat de zomertijd alweer in. Ik hoop dat we van de zomer weer een beetje kunnen leven. Op een terrasje zitten, elkaar een beetje ontmoeten, wat gezelligs doen. Laten we het hopen!”

U kunt het fragment van De Vooravond (BNNVARA, NPO1) hier terugkijken. Lees op Wij & corona hoe Dolly de televisieopnames heeft beleefd.

Ervaringen uit de Japanse ouderenzorg op Wij & corona

Ervaringen uit de Japanse ouderenzorg op Wij & corona

Op verhalenplatform Wij & corona laten we de stemmen horen van ouderen in coronatijd. Sinds maart 2020 hebben al meer dan 300 mensen hun ervaringen op deze website gedeeld. Persoonlijke verhalen van ouderen zelf, maar ook van hun familieleden en van medewerkers uit de ouderenzorg. Vanuit heel Nederland, maar ook van (ver) over de grens. Zo werken we samen met ILC Japan, één van onze partners binnen de International Longevity Centre (ILC) Global Alliance, dat nu ook een serie verhalen uit de Japanse ouderenzorg met ons heeft gedeeld.

Uitwisseling van verhalen
Vorig jaar vertaalde ILC Japan een selectie verhalen van Nederlandse senioren naar het Japans, om hun achterban kennis te laten maken met een ander perspectief. Op onze beurt hebben wij in de afgelopen maanden een tiental interviews met Japanse senioren op Wij & corona gedeeld: bijvoorbeeld met de 84-jarige Sakura uit Tokyo, die in coronatijd heel wat pondjes is aangekomen (“God mag weten waar”) en haar kleding niet meer past. Of de 79-jarige Hideo uit Kanagawa, die thuis wat irritaties ervaart met zijn echtgenote en zich probeert te ontspannen door in zijn eentje karaoke te zingen.

Nieuwe reeks uit de Japanse ouderenzorg
De komende tijd publiceren we op Wij & corona een wekelijks verhaal vanuit de Japanse ouderenzorg. Wat is de impact van het coronavirus en de maatregelen om besmetting te voorkomen in de verpleeghuizen? Hoe beleven zorgmedewerkers deze tijd, en wat zijn de ervaringen van bewoners? Vandaag publiceren we het eerste interview, met de 89-jarige Harumi die in een verpleeghuis woont in West-Tokyo. Zij vindt dat er internationaal beter moet worden samengewerkt om corona te overwinnen: “Japan en al die andere landen kunnen zelf wel hard hun best doen, maar onze inspanningen hebben pas effect als corona uit de hele wereld verdwijnt.” U vindt Harumi’s verhaal hier.

300e verhaal gedeeld op Wij & corona

300e verhaal gedeeld op Wij & corona

Op de valreep van 2020 zijn vandaag op verhalenplatform Wij & corona het 300e en 301ste verhaal gepubliceerd. Zo vertelt Willem (71) uit Leiden hoe hij probeert thuis fit te blijven, nu zijn Vitality Club door corona tijdelijk is stilgelegd. Maarten (77) uit Rijswijk is hartpatiënt en moet extra voorzichtig zijn, maar het blijft ‘wikken en wegen’…

Heel diverse ervaringen
Eind maart 2020 startten Leyden Academy en stichting Get Oud samen met Wij & corona om oudere mensen, die relatief hard worden geraakt door het virus en de coronamaatregelen, een podium te bieden om hun ervaringen te delen en elkaar zo te steunen en inspireren. We hadden toen niet kunnen bevroeden dat de pandemie zo lang zou duren, en dat inmiddels ruim driehonderd mensen hun persoonlijke verhaal aan ons zouden toevertrouwen. We deelden de belevenissen van ouderen uit heel Nederland en vanuit alle geledingen van de samenleving: van een Groningse kluizenaar tot een levensgenieter uit Uithoorn, van een oudere ADO Den Haag-supporter tot een gepensioneerde zorgbestuurder. Dankzij onze samenwerking met HelpAge International en ILC Japan hebben we ook een indruk kunnen geven van hoe ouderen in andere delen van de wereld de coronatijd beleven. Ten slotte hebben ook steeds meer zorgverleners op het platform verteld over de impact van corona op henzelf en het bieden van goede zorg voor oudere mensen, onder meer in de speciale zorgweek eind november.

Verder in 2021
Zolang corona ons dagelijks leven blijft beheersen, blijven wij samen met stichting GetOud de verhalen van ouderen ophalen en publiceren. Heeft u tips of wilt u zelf uw verhaal delen, laat het ons weten! Met bijzondere dank aan de fondsen die dit initiatief mede mogelijk maakten en maken: Jo Visser fonds, Fonds Sluyterman van Loo, Stichting RCOAK en Fonds 1818.

Geef de verpleeghuiszorg weer die “warme omarming”

Geef de verpleeghuiszorg weer die “warme omarming”

In de week van 16 t/m 20 november jl. stond ons verhalenplatform Wij & corona geheel in het teken van de ouderenzorg. We spraken met verpleegkundigen, verzorgenden, medewerkers welzijn, teamleiders en locatiemanagers uit de verpleeghuiszorg en thuiszorg, maar ook met mantelzorgers, familieleden en bewoners zelf. Mede op basis van deze openhartige en indringende verhalen schreef Josanne Huijg een blog die op 16 december 2020 is gepubliceerd op zorgblog Skipr.

Hieronder vindt u de tekst van deze blog.

 

Geef de verpleeghuiszorg weer die “warme omarming”

Ik sprak laatst met Mariët, regiomanager in de verpleeghuiszorg, toen zij verzuchtte: “In de media en de politiek gaat het vooral over het oplopen van het aantal besmettingen en het tekort aan personeel. We vallen zo weer in de valkuil van alles met cijfers te bekijken. Maar het gaat niet over het wel of niet hebben van beschermingsmiddelen, het gaat erom hoe het voelt dat je continu op je hoede moet zijn voor een virus wat binnen kan komen. De druk die door corona continu bij onze medewerkers ligt is groot en de buitenwereld is zich daar, denk ik, te weinig van bewust.”

De verpleeghuizen staan weer volop in de belangstelling, en helaas zelden positief. Bewoners raken besmet, personeel valt uit. En er was nog zo beloofd dat dit nooit meer zou gebeuren, is de teneur in veel berichten in de media. Er komen experts aan het woord die een verklaring zoeken in de mate van veiligheid van de beschermende materialen, omdat uit bron- en contactonderzoek zou blijken dat medewerkers het virus binnen brengen. Ook geven zij aan dat het toelaten van bezoekers in het verpleeghuis riskant is, zeker wanneer het aantal besmettingen in de ‘buitenwereld’ zo groot is. Tot slot zou er in de verpleeghuizen veel vaker en ‘agressiever’ moeten worden getest.

Actie is geboden, lijkt de boodschap. Maar de vraag is of de voorgestelde maatregelen gaan helpen. Herhaaldelijk testen is zeer ingrijpend voor bewoners, zeker als zij niet begrijpen waarom dit gebeurt. En het virus buiten de deur houden is een illusie, want een verpleeghuis is geen ziekenhuis. De bewoners zijn geen patiënten; het is hun thuis, en daar hoort ook het contact met geliefden bij. En de zorgmedewerkers gaan ook weer naar huis, wat onvermijdelijk risico’s met zich meebrengt. Ook al leven de meesten als kluizenaars om de kans op besmetting, thuis en op het werk, zoveel mogelijk te beperken. Corona in huis krijgen is soms ook botte pech, hoe goed je de zaken ook op orde hebt.

Zoals altijd, vertellen de cijfers maar een deel van het verhaal. In onze onderzoeken binnen de ouderenzorg zoeken we dan ook altijd een combinatie van zowel normatieve (zoals checklists, statistieken) als narratieve informatie (de verhalen van betrokkenen). Wat kunnen de zorgmedewerkers, bewoners en hun naasten ons vertellen over hoe het nu gaat in de verpleeghuizen?

In hun verhalen horen we dat medewerkers ook in deze tweede golf keihard werken om corona buiten de deur te houden en alles binnen hun mogelijkheden doen voor de kwaliteit van leven van bewoners en hun naasten. Verzorgende Dennis: “Het is een race tegen de klok om alle mensen te helpen. Dat is de laatste tijd nog erger geworden omdat er ook collega’s ziek zijn.” Welzijnsmedewerker Wendy: “Je voelt je verantwoordelijk voor besmettingen, voor de kwaliteit van leven van bewoners, voor het contact met naasten, voor de gezondheid van het team en dat is veel. Je kan het niet allemaal alleen dragen.”

In het verpleeghuis is de impact van de eerste coronagolf bovendien nog voelbaar. Medewerkers zijn moe en verdrietig als ze praten over wat ze hebben meegemaakt. Na een korte zomer is de werkdruk weer flink toegenomen. Op plekken waar nog geen besmettingen zijn, heerst spanning en strijdlust om het virus buiten de deur te houden. Waar wel corona wordt vastgesteld, is er soms geen weg terug en wordt een groot deel van de bewoners en medewerkers ziek. Welzijnsmedewerker Annette: “De bezorgdheid om de bewoners laat mijn hart de hele dag in mijn keel kloppen.”

In de verhalen beluisteren we dat er grote verschillen zijn tussen zorgorganisaties, locaties en soms zelfs tussen woningen binnen een locatie. Maar overal wordt getracht om een evenwicht te bewaren tussen de veiligheid van bewoners en hun kwaliteit van leven. Medewerkers maken er het beste van, onder uiterst moeilijke omstandigheden. Ze troosten mensen in hun laatste momenten. En zorgen voor momenten van leefplezier. Zoals verzorgende Roelien ons vertelde: “Er wordt gedanst en gekookt. Laatst zag ik mijn collega’s zwetend in hun pak poffertjes bakken.”

Moeten we dan maar niks doen? Nee, zeker niet. Wat we heel veel terug horen, is het gebrek aan waardering dat de medewerkers nu ervaren. Binnenshuis is er vaak steun van psychologen en managers voor de teams, van collega’s onder elkaar en van familieleden. Maar de steun van de buitenwacht ontbreekt; het applaus is verstomd. Dit gaat over kleine gebaren zoals die hand op je schouder, of de vraag van de buurvrouw: ‘hoe gaat het met jou?’ Verzorgende Lies: “In de eerste golf konden we geen vazen meer vinden; de scholen maakten tekeningen, er kwam taart voor ons en voor de bewoners. Nu zie je niks meer, terwijl juist nu onze energie een beetje opraakt.” Deze aandacht en attenties voor de mensen die wonen en werken in de verpleeghuizen, kunnen zorgen voor die broodnodige erkenning. Steun zit ook in het bieden van ruimte en vertrouwen aan medewerkers om zorg te (blijven) bieden gericht op de wensen en verlangens van bewoners. En hierover op een andere, narratieve manier verantwoording af te leggen.

Laten we niet op zoek gaan naar strengere ingrepen of zondebokken, maar de mensen in de ouderenzorg steunen om hun moeilijke werk vol te houden. Geef de zorg die “warme omarming” die Lies zo zegt te missen. En sluit je aan bij de oproep van teamleider Ineke: “Kijk om naar de mensen in de zorg, ga achter ze staan. Met steun van eenieder, op welk niveau dan ook, wordt de coronatijd in het verpleeghuis een stukje mooier.”

dr. Josanne Huijg is senior onderzoeker bij Leyden Academy on Vitality and Ageing

Lees de volledige interviews met Mariët, Dennis, Wendy, Annette, Roelien, Lies, Ineke, Astrid, Miranda, Murielle en nog meer dan 300 verhalen van ouderen, hun naasten en zorgmedewerkers op Wij & corona. Een initiatief van Leyden Academy en stichting GetOud, mede mogelijk gemaakt door Jo Visser fonds, stichting RCOAK, fonds Sluyterman van Loo en Fonds 1818.

 

“Als ik op de dansvloer sta, dan geloof ik zelf ook niet dat ik 81 ben”

“Als ik op de dansvloer sta, dan geloof ik zelf ook niet dat ik 81 ben”

Dit weekend in Leidsch Dagblad een kennismaking met Margaretha Freriks, komend jaar het nieuwe ‘gezicht’ van Leyden Academy. Margaretha vertelt over de leuke reacties die zij kreeg op haar verkiezing. En over haar leven, haar hobby’s, zoals schilderen, urenlang salsadansen en naar de sauna gaan, en hoe corona hier een streep door heeft gezet. Margaretha is vitaal (“Ik slik nog geen pilletje”), geniet van het leven en is zeer gesteld op haar vrijheid en onafhankelijkheid.

De verhalen van Trix, Piet, Mieke en Ger
In het artikel wordt ook aandacht besteed aan het verhalenplatform Wij & corona, een initiatief van Leyden Academy en stichting GetOud. Sinds maart 2020 deelden al meer dan 250 senioren op het platform hoe zij de coronatijd beleven. Vier van deze geïnterviewden uit Leiden en omgeving vertellen in Leidsch Dagblad kort hun verhaal: Trix (78) die haar zoon tijdelijk weer in huis nam, Piet (73) (zie foto) die dolgraag danst en blij is dat dit weer fysiek kan in plaats van via Zoom, Mieke (80) die kwakkelt met haar gezondheid en Ger (74) die vooral de spontane uitjes en ontmoetingen mist. Lees alle verhalen en deel ook uw eigen ervaringen op de website.

Het artikel is geschreven door Marieta Kroft, de foto is gemaakt door Hielco Kuipers.

Lees het artikel hier of op de website van Leidsch Dagblad.

Zorgweek op verhalenplatform Wij & corona

Zorgweek op verhalenplatform Wij & corona

Komende week, van maandag 16 t/m vrijdag 20 november 2020, staat ons verhalenplatform Wij & corona geheel in het teken van de ouderenzorg. In deze ‘zorgweek’ publiceren we de verhalen van oudere mensen die in het verpleeghuis wonen of thuiszorg ontvangen, van hun familie en mantelzorgers en van alle mensen die voor ouderen zorgen. We zijn benieuwd naar hun ervaringen in de tweede coronagolf.

Waarom een ‘zorgweek’?
Het is weer spannend in de verpleeghuizen en in de thuiszorg. Zorgmedewerkers, nog uitgeput van de eerste coronapiek, moeten weer vol aan de bak. Collega’s vallen uit, waardoor de druk op de bezetting groeit. Bewoners worden ziek of zitten uit voorzorg in hun kamer. Soms springen familieleden bij om de zorg op peil te houden. Maar waar eerst nog werd geapplaudisseerd voor de mensen in de zorg, blijft het nu relatief stil. Reden voor ons om de verhalen van de mensen in de ouderenzorg op te halen en het podium te geven dat ze verdienen. Volgende week publiceren we elke dag diverse verhalen: van bewoners en familieleden, verpleegkundigen en verzorgenden, zorgbestuurders en leerlingen.

Wij & corona in de tweede golf
Eind maart 2020 zijn we samen met stichting GetOud gestart met Wij & corona, als podium voor senioren om hun verhaal te vertellen en elkaar troost en inspiratie te bieden. Inmiddels telt het platform meer dan 250 persoonlijke verhalen: vooral van ouderen zelf, maar ook van familie en mensen die voor ouderen zorgen. Sinds de afkondiging van de ‘gedeeltelijke lockdown’ in oktober hebben we onze inspanningen geïntensiveerd. Zo kunt u deze week lezen hoe Albertina, Aad, Ouafae, Cilia, Ron, Margaretha, Bianca, Sylvia, Henry en Gerda deze tijd beleven.

Deel uw eigen verhaal!
Bent u een oudere persoon die zorg ontvangt of zorgt u zelf voor iemand? Werkt u in de thuiszorg of in het verpleeghuis en zou u bereid zijn om uw ervaringen in coronatijd te delen? Ga dan naar de website en we zien uw bijdrage heel graag tegemoet. Heeft u vragen, neem dan gerust contact op met Niels Bartels.

Wij & corona wordt mede mogelijk gemaakt door Jo Visser fonds, stichting RCOAK, fonds Sluyterman van Loo en Fonds 1818.

12e verjaardag Leyden Academy: feestelijke videoboodschap

12e verjaardag Leyden Academy: feestelijke videoboodschap

Vandaag, op 11 november 2020, vieren we als Leyden Academy onze 12e verjaardag. Normaal gesproken is onze dies natalis reden voor een inspirerend en gezellig samenzijn met onze relaties. Nu, in coronatijd, is dat helaas niet mogelijk. Daarom hebben we een feestelijke video gemaakt.

In de video van 6 minuten stelt directeur Tineke Abma u graag voor aan de dame die het komende jaar Leyden Academy met haar portret zal vertegenwoordigen: de 81-jarige Margaretha uit Leiden. We maken ook kennis met Piet, Albertina en Henna die hun ervaringen deelden op het verhalenplatform Wij & corona dat wij samen met GetOud ontwikkelden. We sluiten af met een ‘cadeautje’ voor de kijkers…

Bekijk de video hier of klik op de afbeelding hieronder: